Met de ontwikkeling van je motoriek leer je ook je eigen kracht te doseren. Kinderen die een onvoldoende ontwikkelde motoriek hebben lopen dan ook een grotere kans om hun kracht minder goed te kunnen doseren simpelweg omdat ze niet goed voelen hoeveel kracht ze zetten. Hun lichaam kan door hen niet goed en efficiënt “bestuurd” worden waardoor het als “gereedschap” minder goed functioneert en “luistert”.
Je kracht niet goed kunnen doseren kan zich op vele manieren uiten: dingen te hard neerzetten, te ruw met dingen omgaan, hard tegen anderen aanlopen hoewel je dat niet zo bedoeld had, te hard met je potlood of krijtje op het papier drukken enz. enz.
Als kind loop je het risico dat je vaak straf krijgt omdat er weer iets “fout” is gegaan. Het kan dan heel goed zijn dat je wel wilt maar niet goed weet wat die grote mensen nu eigenlijk van je verwachten. Je weet niet beter en je weet ook niet goed wat je kunt veranderen zodat ze wel “blij” met je zijn.
Een goede motorische ontwikkeling is essentieel om te leren hoeveel kracht je ergens in moet stoppen om iets voor elkaar te krijgen. Je krijgt steeds meer gevoel hoe je je lichaam fijnafgestemd kunt besturen.
In veel gevallen helpt straf niet omdat je als kind dan nog steeds niet weet hoe het wel moet of wat anderen van je verwachten. “Rustig aan doen” is voor anderen misschien dan wel duidelijk wat er mee wordt bedoeld maar voor jou als kind is het dat vaak helemaal niet.
Beheersing van je lichaam gaat hand en hand met het leren beheersen van je kracht. Heb je je lichaam goed onder controle dan kun je ook veel beter je kracht doseren.
In deze leergang werken we aan de combinatie van de ontwikkeling van motorische en visuele vaardigheden waardoor kinderen leren hun lichaam van binnenuit beter te “besturen”. Hoe beter, gerichter en fijnafgestemder ze hun lichaam kunnen inzetten hoe beter ze ook hun eigen kracht kunnen doseren. Dat zal zeker bijdragen aan een beter functioneren in zijn algemeenheid dus ook op school.
Wetenschappelijke publicaties
Oregon State University (2010, April 28). At-risk children who can self-regulate behavior have higher test scores than their peers.